Fahriye abla

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanýrdý daha gün batmadan kapýlar
Bu afyon ruhu gibi baygýn mahalleden
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmýþsýn sen!
Hülyasýndaki geniþ aydýnlýða gülen
Gözlerin , diþlerin ve ak pak gerdanýnla
Ne güzel komþumuzdun sen Fahriye abla

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi
Sarmaþýklarla balkonu örtük bir evdi
Güneþin batmasýna yakýn saatlerde
Yýkanýrdý gölgesi kuytu bir derede
Yaz kýþ yeþil bir saksý ýtýr pencerede
Bahçede akasyalar açardý baharla
Ne þirin komþumuzdun Fahriye abla

Önce upuzun sonra kesik saçýn vardý
Tenin buðdaysý , boyun bir baþak kadardý
Ýçini gýcýklardý bütün erkeklerin
Altýn bileziklerle dolu bileklerin
Açýlýrdý rüzgarda kýsa eteklerin
Açýk saçýk þarkýlar söylerdin en fazla
Ne çapkýn komþumuzdun sen Fahriye abla

Gönül verdin derlerdi o delikanlýya
En sonunda varmýþsýn bir Erzincanlýya
Bilmem þimdi hala bu ilk kocanda mýsýn
Hala daðlarý karlý Erzincan’da mýsýn
Býrak geçmiþ günleri gönlüm hatýrlasýn
Hatýrada kalan þeyler deðiþmez zamanda
Ne vefalý komþumuzdun sen Fahriye abla

AHMET MUHÝP DIRANAS
Sosyal Medyada Paylaşın: