Seviyorum Demek Çok Mu Zor

Yine uyku yok gözlerimde
Aðlamalarým var nedensiz
Dört duvar þahit yalnýzlýðýma
Ben konuþuyorum onlar dinliyor sessizce.

Öyle bir vurdun ki
Gökteki yýldýzlarý saydým bir kroþeyle
Boylu boyunca uzandým
Ayaða kalkmaya yok mecalim .

Yüreðim buz kütlesi gibi
Avuçlarýma aktý damla damla
Yaþadýðým travmayý bir görseydin
Gitmekten vazgeçer severdin belki de.

Ýnsaný hayata baðlayan
Umut ve hayalleridir
Yarýnlara umutla bakan bir çocuk vardý içimde
O da yaþama küstü sen gidince.

Sen ve ben
O kadar yakýndýk ki birbirimize
Etle týrnak gibiydik
Canýn yanacak olsa
Çok uzaklardan hissederdim.

Ellerimi tutardýn uzattýðýmda gülerek
Göz göze gelirdik
Sevda denizinde yüzerdik el ele
Ayak izlerimizi býrakýrdýk sahilde.

Hala anlamadýn mý sevgili
Boþa deðil korkularým
Çýk gel artýk
Elinin tersiyle sil gözyaþlarýmý.

Sen benden giderken
Arkanda iki seçenek býraktýn
Ya seni unutacak
Ya da ölümü seçecektim
Hiç düþünmeden ikincisini seçtim
Çok daha kolay geldi.

Varsýn ölüm senden gelsin
Yokluðunda yaþýyor muyum sanýyorsun
Ayrýlýkta bir ölüm deðil mi?
Varsýn ellerim üþüsün
Tepeden týrnaða buz kessin bedenim.
Son kez sana bakarken gözlerim.

O kadar yalvardým sana
Haykýrýþlarýmý duymadýn kapalýydý kulaklarýn
Umurunda olmadým hiç
Þimdi mutlu musun?
Aþkýmýz can çekiþiyor bak yüreðimde.

Bir gün çok piþman olacaksýn
Giden gelmeyecek geri
Ben seni böyle ölümüne severken
Nasýl kýyýp da gittin
Hiç mi için sýzlamadý yanmadý mý yüreðin.

Gecenin bu kör saatinde
Sessizliði bozuyor haykýrýþlarým
Can veriyor sevdam yavaþ yavaþ
Ýçimdeki son ateþ de söndü
Rüzgar savuruyor küllerini
Gözlerimde yaþlarla
Zor da olsa veda ediyorum bu aþka.

Çok mu zordu
Seni seviyorum demek
Ýki kelime de olsa
Kýymetimi bilmedin yok saydýn beni
Oysa
Kalbimin kapýsýný açan tek anahtardý sevgin.

Madem son söz söylendi
Bitti bu aþk
Ben hala neyin savaþýný veriyorum
Göz göze gelmeyelim
Esir almasýn gözlerin beni
Sana tekrar baðlanmaktan korkuyorum...





Refik
06 . 03 . 2019
Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: