Sýrlarýný sakladýn, dýþarý sýzdýrmadýn, Þüphe tohumlarýný gönlüme ekip gittin. Hatamý söylemedin, beni de kýzdýrmadýn, Ateþi külle örtüp, dumansýz çekip gittin.
Þiir gibi konuþtun, güller misali açtýn, Sen yarama merhemdin, gönlüme bir ilaçtýn, Ýnkar etmeye kalkma, sen de bana muhtaçtýn, Niçin birden deðiþtin, zamansýz çekip gittin?
Zamansýz gidiþinle yaprak gibi döküldüm, Kuru bir çýnar gibi ta kökümden söküldüm, Kordaki demir gibi büküm, büküm büküldüm, Rüzgar olup esmedin, boransýz çekip gittin.
Söyleseydin suçumu, hiç olmazsa bilirdim, Hatamý düzeltirdim, kendime de gelirdim, Sorular yýðýn, yýðýn; iþte þimdi delirdim! Haber dahi vermeden, apansýz çekip gittin.
Çok hafife almýþsýn hatýr, gönül iþini, Kolay, kolay unutmam sebepsiz gidiþini, Vazgeçmiþ olsan bile ben býrakmam peþini, Bir vedayý çok görüp, fermansýz çekip gittin.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.