VİRGÜL,

Özenti deðilim ne de bir öz veri:
Aþkýn hümayunu her deyiþte
Serpilen bir özneyim
Lakin
Yabancý kendine ve düþkün sevdiklerine.
Muhafaza ettiði her yetim öðeyi kolluyorum;
Baþýmýn üstünde üç kez döndürüp…
Sonrasý mý?

Varsýn yeknesak bir kelamda savrulayým, azizim
Ve nüktedan bir seviþte
Her kýbleye döndüðümde
Ruhumun gizemini sunayým Rabbime.
Ötekileþen bir özdeyiþ olsam bile
Kabul edeyim ömürlük yenilgiyi.

Bir araz olabilirim
Ya da muteber bir fýsýltý:
Gökle benim aramda sadece
Ama demezler mi?
Ýki kiþinin bildiði sýr deðil.
Madem savruk gölgemde
Açmadan solan bir gül’üm
Kaynakçam bunca hüzünde
Neden her daim bir virgülüm?

Kavrulan sonrasýyla avunan;
Siftinmeden serkeþ yüreði çimlere seren
Sonrasý mý, azizim?
Elbette çiðnenen bir yeti’m.
Þimdimi maruzat belleyip
Ellediðim deðil mi ki kayýp makberim?
Hem dandik bir þiirde kazýdýðým yüreðimle
Sormazlar mý neden;
Hep matem?

Mahrem deðil gözyaþým
Bir de tutsaklýðým
Bir baþýma yüreðimi avuttuðum
Sadece Rabbimin varlýðýyla:
Gün özürlü bir düþ’te düþüþe geçen
Hangi kayýp özne mi?
Varlýðýmla eþleþen…
Sonram, meçhul, azizim:
Sormasan da zaten söylemeyecektim.



Sosyal Medyada Paylaşın: