UTANIR DOSTUM

Nefis sever çirkef olan iþleri!
Gönül pencerende hüzün utanýr.
Gündüzden nemalý gece düþleri,
Ölçüp tartan vicdan özün utanýr.

Hayâ nuru sakýnmalý nazardan,
Yitirince alýnmýyor pazardan.
Bir cümlecik dip not iste yazardan,
Olmaza yorulan sözün utanýr.

Perdeleri çekip nefsiyle kalan,
Kimse görmez deyip fenaya dalan.
Ar denen hasleti daðlara salan,
Ocakta küllenen közün utanýr.

Bilmiyoruz; evren kaç zulme tanýk?
Ezilen horlanan olur mu sanýk?
Biz uyurken zalim güruh uyanýk,
Mýzrapla inleyen sazýn utanýr.

Genç baþýnda eser kavak yelleri,
Bilir bilmez týngýrdatýr telleri,
Çürük dala yapýþýnca elleri,
Baharýn hazanýn yazýn utanýr.

Kurumasýn can suyu ver davaya,
Top yekûn cemiyet muhtaç devaya,
Bedbaht olan ihtiyar dalsa hevaya,
Yüz kýzartan gafýn nazýn utanýr.

Halimiz meydanda hacet yok söze,
Gaflet derin kuyu dönülmez öze,
Ýman dönmüþ elde taþýnan köze,
Ormanda kök salan mazýn utanýr.

Mehmet Demirel 24.02.2019

Sosyal Medyada Paylaşın: