Bil ki Sevgili
Düþlerdim mutluluðumuzu,matemin de en son gecenin.
Gurbet bizdeydi, biz gurbette esiri idik, hasretinin!
Elem dolu acý veren buðusunda gözlerinin.
Bil ki sevgili ondandýr sana gurbetliðim.
Denizi düþünürdüm, yýldýzlarý, birde seni!
Düþünürdüm! güneþin olmayan gölgesini?
Kabuslarým olurdu, gecenin yalnýz sessizliði,
Bil ki sevgili ondandýr, sana sessizliðim!
Kaleme alýrdým en adi yalnýzlýðý,
Kurþun gibi düþerdim,can üstüne!
Hisseder misin,hiçliðe akmýþ gözyaþlarýmý,
Bil ki sevgili ondandýr,sana koybolmuþluðum.
Mýsralarým dile gelirdi.
Hece hece sen dökülürdün dilimden.
Bin kere yansam da! bir ah etmezdim.
Bil ki sevgili ondandýr, sana yanmýþlýðým.
En güzel kandilleri yanardý,gece gökyüzünün!
Bir eksikliði vardý, baktýkça yüzünün,
Sana aitti, senin di özünün!
Bil ki sevgili ondandýr, sana mutluluðum.
Haydi sadakasýný ver bana tebessümünün.
Ne olur! Ben esiriydim, gülen yüzünün.
Azad etme beni, ben seninle! Mutluyum.
Þimdi gülmeyen yüzünde, bir ben harabým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.