cennete sakladım anne

Gündüz tekerlekli sandalye de gezdiðim sokaklarý
Rüyalarýmda düþmeden,koþarak geçtim ben anne

Her gün gördüm, koþan; ayakkabýlarý afilli çocuklarý
Peþlerinden koþtuðumu hayal etmekten yoruldum ben anne

Güldüm hep, babam görmesin diye aðladýðýmý
Gözyaþýmý yorgan altýna sakladým ben anne

Ah keþke! çamur ettiðim ayakkabýlarýmýn kavgasýnda, kýzmalarýný
Giyeceðim ayaklarým var derdim, çekerdim ben anne

Duyurmadým sana duyurmadým çýðlýklarýmý
Sabahlara kadar susmadým aðladým, ben anne

Saklandým da aðladým, sende sakla, babam gibi aðýdýný
Dünyalarý baðýþlarsýn deðil mi, yürüyebilseydim ben anne

Ýsteyemedim ne babamdan ne senden ayaklarýmý
Ayaklarýmý istemeyi, cennete sakladým ben anne
Sosyal Medyada Paylaşın:

BOZKIR AYAZI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

dedem Sonum Ateş Abartıyorum sanırsın cennete sakladım anne Sen giderken Hani sormuştun ya dün girdim kırk yaşıma Öylesine sarhoş Gerçek et beni. Sevdik suç mu?