MİSTIR YED

Baþka bir baharýn geliþine seviniyordu
Nekrotik belleði güçsüzlüðün
Aç gözlü bir yangýn gibi güneþ
Yalayýp geçiyor kasýklarýný venüsün
Bir elin diðerinden istediði ahlaka aykýrý.

Ahlak güneþin yaktýðý ateþten meþale
Kendi elime yabancý, kendi bedenime el

Baþka manzaralarýn geçtiði bir tren penceresinden
Ýzliyor gibiyim hayatý
Ellerim kaldý tek

Dora’nýn yüzü ile izliyor diðer gözüm kendimi
Biri el olsun dedim, diðeri benim elim
Ayný trenin ayný penceresinden izlerken
Bir daðýn ardýnda yitip gittiðini gördüðümden beri
Her yeþil vadiyi
Dora’nýn içine aðlayan kýrmýzý gözünden doðurdum
Tüm seviþleri

Venüsün sevilesi tepeleri
Yabancý elimin sevgilisi
Aðlayan bir tutkuyla sarýyor bedenimi
Ýçilemeyen tatlý suyunu saklar
Dora’nýn ekose çeþmesi

Ben ve diðer elim
Çürüyen her þeyin içinden aþký geçirdim
Karanlýkta kalmýþ her manzara
Güneþe dokunmaktan korkuyor oysa

Bir trenin penceresinde kanat çýrpan rengarenk bir kelebek
Yüzlerce iðne takmýþ renklerine
Göðümü deliyor her özgür uçuþuyla
Güneþ kýrmýzýsýný akýyor
Venüsün doðurgan sýrlarýna



Bir tren penceresinde ben
Ýzlerken gelip geçen manzarayý
Tren aslýnda hep kalandý.


Deniz...

Sosyal Medyada Paylaşın: