Ela Gözlüm
Ela gözlüm
Bir yok oluþa yürüyorum bu gece,
Kýrýlmýþ gönlümü avutmak adýna,
Sarýlýyorum korkunun soðuk rüzgarýna.
Buz kesilmiþ elim, yüzümse solgun.
Nerede ellerin,nerede þiire çalan yüzün.
Ela gözlüm
Sisler çoðaldýkça,çoðalýyor gözlerimde.
Bu nasýl bir yoldur,önümü göremiyorum.
Zamanýn solgun çizgisindeyim,
Ruhumu esir býraktýðýn,
Bu kirli pencerenin arkasýnda.
Umudu beklerken,paslý bir demir gibi çürüyorum.
Yanmak mesele deðil,
Yanacaksýn ki aþka tutuþacaksýn.
Ki sana tutuþmak,sana tutunmaktýr.
Sana tutunmak,daðýlmýþ bir hayata
yeniden baðlanmaktýr.
Sen ki karlý daðlarda baharsýz açarsýn,
Sen ki ölümü aþk eleðinden geçirip,
öyle avuçlarsýn ellerimi
O zaman ben de, ölümü kucaklarcasina
Sana koþuyorum
Yetiþemezsem
Beni Affet!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.