yeþil mi,
sizlere ömür
mavinin içecek suyu varmýþ buluttan,
kuþlar göðe ebabil
kuþlar kafesin mor kanatlý bekçisi
kuþlar umudun sanat iþçisi
ateþi yükselen her kül
kalbimin karantinasýnda karalar baðlarken yar ay’a
sarýyý defnediyordu
beneklerine estetik yaptýran kelebeðin
kýzýla çalan düþ eli
þiirle uyusunlar !
ikindi vaktine müteakip zincirle inilen kör kuyularda
saba makamýyla ..
toprak mý,
bahara niyet
kýsmetin nasibiyle kestiði söz aðacýnda
dut yemiþ bülbülün
süt dökmüþ kediyi aratmayan sabrýna karþý
zehirlenmesin diye inancý
damar yolunu þýp diye bulan umudun elleriyle
yaðmur çekip buluttan
vuruyordu aþýyý
ben mi,
bildiðin gibi
deðilim aslýnda..
dudaðýnda kiraz büyüten bir aþkýn
cumadan kalma inancýna uyanan
ertesi günüm
biraz kutsal
az biraz masal
biraz da tenhamda tüylenen
kuþ büyüsüyüm..