Bir Kaya Dibinde Yeniden Doğacaktır Bu Can

Elbet bir gün
Bir gün, uzak yalnýzlýklar çalacaktýr kapýmý
Göze görünmeyen bir can
Bir can, saracaktýr sürgündeki aþk yaramý.

Bir gün,
Aydýnlýkta yürümeye korkan düþlerim
Kararanlýðý seçecektir emeklemek için.
Nazik parmaklarýna alýþtýðým Meltem
Keskin bir býçak sýrtý gibi
Acýtarak geçecektir tenimden
Kanatarak umutlarýmý...

Ölüm,
Ölüm mü, boynun bükmüþ
Suskun suskun bakacaktýr yüzüme.
Çýplak bir Sonbahar aðacý utangaçlýðýndaki ruhum
Mahcup bakýþlarýyla yakacaktýr akýl kandillerini
Yeniden hep yeniden...

Biliyorum, her dönemde
Parlak ýþýk sunmayacaktýr Güneþ tutkularýma...
Bazen de gök kubbeye çakýlan iri baþlý çivilerle
Aydýnlanacaktýr bu daracýk hapishanem! ...

Ama bir gün, inanýyorum ki;
Bir umut görürse bu gözler ardý sýra yürüyen
Yýllanmýþ þarap misali taþacaktýr mahzeninden
Sayýsýz aþk þarkýlarý toplayacaktýr akan suyun üstünden
Ve haykýracaktýr yeniden:
“Gönül Ferman Dinlemez”...

Yeni doðan bir günle; çok uzaklarda,
Bir kaya dibinde yeniden doðacaktýr bu can,
Yeniden gebe kalacaktýr binlerce çiçeðe bu yürek
Ve gizli bir elle, binlerce tohum salacaktýr gönüllere
Kendi umutlarýnda yeþeren,
Kendi gülüþlerinde konuþan...

Evet bulutlar daðýldý, dalgalar sakin,
Umutsuzluk iskele dibinde.
Doða
Doða ki, yeni bir dünya için
Aydýnlýkla yýkanýyor...


Rukiye Çelik
10.06.2008 14:28:00

Sosyal Medyada Paylaşın: