BABAESKİ PARKI’NDA
Öylesine yorgunum ki savrulup duruyorum.
Babaeski parkýnda bir mola veriyorum.
Vakit dar, güneþ kýzýllýðý gösteriyor.
Sigaramý yakýyor ve ilerliyorum.
Terkedilmiþ bir masa var beþ adým ötede.
Yaþlý ýhlamur duruyor hemen yanýnda.
Yalnýzlarý oynuyorlar dünya denen tiyatroda.
Ýncecik hüzünler saklý duruþlarýnda.
Ýnsanlar mutlu görünüyor kelebekler misali.
Ayný masayý paylaþan aþýklar nerdeler hani?
Anýlar canlanmýþ, yalnýzlýk kol geziyor terkedilmiþ masada.
Sevinç ve hüzün bir arada Babaeski parkýnda.
Ahenkle oturup demli bir çay söylüyorum.
Konuk oluyorum silinmeye yüz tutmuþ hatýralara.
Kuru bir yaprak düþüyor masamýn tam ortasýna.
Eylül surat asýyor tükenmiþ sevdalarýma.
Geceye dönüþürken sevda yüklü akþamlar,
Þarkýlar çalýyor mutluluðun ufkunda.
Sohbetler koyu saatin farkýnda deðil kimse.
Her akþam ayný alem tekrarlanýr burada.
Aþk yeniden yaþanýyor Babaeski parkýnda.
Hayat güzeldir gerek yok sitemlere.
Yaþayýn insanlar þu ömrü gönlünüzce.
Misafir olmak isterdim iliþip masanýza.
Üzgünüm kalkýyorum, uyku var gözlerimde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.