HAFIZ

Güneþe varmaya talip kelebekler
Sebepsiz intihar ediyor hafýz
Bir es ver, duy beni
Hoþ,
Cümlelerim ruhum kadar sarhoþ
Hele vurma sazýnýn teline
Tel kýrýk mýzrap kör
Güneþe meyyal gönüller nankör
Bilirsin hafýz
Kelebekler az yer az uyur
Nefesleri de ancak akþamý bulur
Köpüklü denizleri geçmeden
Adamlýk ölmeden
Öyle ki ben ölmeden
Söyle de ölmesinler hafýz

Tartýcý çocuklar ah o çiçekçi çocuklar
Ölçüsüz dünyanýn yalýnbaþlarý
Ýntihar ediyor hafýz
Küçücük ellerinde koca dünyayý
Gözlerinde büyüyen bu kem fenayý
Býrakýp efendilerine
Göçüp gidiyorlar hafýz

Tütünden sararan perdeleri yýkayan
Elleri süt beyaz analar
Ve tütünü diþleriyle ezen nasýr bakýþlý babalar
Býrakýp evladý ýyalini
Vurmadan onikiden bir hayalini
Ýntihar ediyorlar hafýz

Ve kalbine su katan sevgililer
Sol kaburgasýndan ayrýlýp
Ýntihar ediyorlar hafýz
Hangi düþü çiðneyip tükürdüler
Kaç bedeni parçalayýp bölüþtüler
Nasýl bir ülküyü yitirdiler
Kim bilebilir
Oysa bildiklerim var hafýz
Bilip sustuklarým
Bir de unuttuklarým
Dahi anlattýklarým
Umudu vurdular, inancý vurdular
Sevdaya kýydýlar tam da burada
Ýki dudak arasýnda
Bir þiirin kýyýsýnda hafýz
Hapsedip bizi bir kötü karanlýða
Çýktýlar dönüþü olmayan o müphem yolculuða…



Sosyal Medyada Paylaşın: