ACILARI AŞ EYLEDİM
Bir bana bak gülüm, bir aynalara,
Zaman yüreðimde kanayan yara,
Sýrtýmý dayarken saðlam duvara;
Yýkýldý apansýz, altýnda kaldým,
Sanmam, kolay kolay, ben yýkýlmazdým.
Sular vurdu otaðýmý daðýttý,
Her çýðlýk gönlüme düþen aðýttý,
Rüzgarlar bir daðdan, bir daða attý!
Umut bir kördüðüm, kaldý içimde,
Ömrüm törpülenir, beyaz saçýmda...
Kýyamete denktir geçen günlerim,
Ben çalarým, ben okurum, dinlerim,
Ne yapsam nafile, Mevla’dýr kerim;
Bütün dalgalarý göðsümde kýrdým
Her kese ayanken ben sana sýrdým.
Uðursuzluk çökmüþ dört bir yanýma,
Bir amansýz mikrop girmiþ kanýma,
Her saniye dönsem, baþka yanýma;
Artar da eksilmez bak aðrýlarým,
Boðazlanan, her acýyý duyarým...
Ne acýlar çektim, kim ne bilecek,
Kimdi baþucumda hep bekleyecek?
Sanki gökten kurtarýcým gelecek;
Gözlerim göklere açýlý kaldý,
Beni onmaz acýlarla yýkadý...
Acýlarý aþ eyledim kendime,
Ne yaptýysam, ben yaparým kendime,
Sýrrýn olsa, gel söyleme kendine;
Alacayken, kýrmýzý san, kanýný,
Kendisine, dost sanýrsýn insaný...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.