TARLA

Yüzüm mü eskimiþ, gönlüm mü yeni?
Hangi yüzüm, diðerinden medeni?
Aratýrmýþ derler, gelen, gideni;

Gidip de, döneni gören var mý ki?
Her kýþ baþýmýza yaðan kar mý ki?

Kardan adam yapar, hergün gönlümüz,
Ardýna takýlýr, ziyan ömrümüz,
Her tepeye savruluyor külümüz;

Gel, sen, yine geçir beni elekten,
Baþka bir dileðim olmaz felekten.

Sana çatmayýp ta, kime çatayým?
Ben azgýn sularýn, bir yol çatýyým,
Bu gün, eskisinden daha katýyým;

Yangýnlardan, nasýr baðlar yüreðim,
Deli gönlüm, hangi daða süreðim?

Düþtüðün yollarda, sürek avý var,
Kaldý mý, sana yurt olacak diyar?
Sen, duymazsan, beni, baþka kim duyar?

Sesim, sensizlikte yok olur bir gün,
Sanma, aðlayaným çok olur bir gün.

Çoklukta yalnýzlýk nedir, bilirim;
Hergün ayný yolu, gider, gelirim,
Artar da, azalmaz yüzsüz kederim;

Ben’le oynamaktan ne anlar felek?
Her dem, baþucumda çalar dümbelek...

Yürüdükçe, yollar biter sanýrsýn,
Yol bitmez de, bir gün sen uslanýrsýn,
Kopar gönül telin ve paslanýrsýn!

Paslý yürek, cýla tutmaz tekrarla,
Þimdi gönlüm, terk edilmiþ bir tarla...



Hayrettin YAZICI






Sosyal Medyada Paylaşın: