Gücüm yoktu; Ne yaklaþmaya, Ne uzaklaþmaya. Dermaným kalmamýþtý, Ne teslim olup vurulmaya. Ne kaçýp kurtulmaya, Öylece bekliyordum, En son býraktýðý yerde. Ecel gibiydi biliyordum, Çare yoktu düþtüðüm derde. *** Siz sanýyorsunuz ki, Gidecek yerim vardý da, Arsýzlýðýmdan gitmedim. Sanýyorsunuz ki, Dizde derman vardý da, Ýnadýmdan bekledim. Lakin muma dönmüþtü bedenim, Ýçim yandýkça eriyordum. O aydýnlýðýma aldanýrken, Ben bitip tükeniyordum. O doðruyu yaptým sanýrken, Ben yanlýþýmý özlüyordum. Diyorsunuz ya o gitmiþ; Ve her þey bitmiþ iþte. Aslýnda o giderek, Sözde beni kurtarýrken, Ben hasretiyle ölüyordum. *** Gücüm yoktu. Ne merhamet dilemeye, Ne al bu caný demeye. Çünkü aþk benzemiyordu, Ne serden geçmeye, Ne can çekiþmeye. Bu öyle bir þeydi ki, Dilerim kimsenin baþýna gelmeye. Ýnanýn aþk artýk benzemiyor, Çocukluðumuzdaki gibi sevmeye... Küçük bir þans bile vermiyor, Hem sevip hem sevilmeye.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.