Kanayan Düşlerim

Gecede içime düþen þiirlerden aþka düþtüm.
Düþlerim kanadý ben aðladým.
Çýkmaz sokak olarak gördüðüm.
Bir kelebeðin kozasýndan çýkýþýymýþ geç anladým.
Ne çok þey varmýþ doðru bildim saydýðým.
Koca yalanmýþ sýðýndýðým limanlar.

Kýrýk dökük hayatlarýn tozpembe hayalleri,
Dilimi lal etmeye yeten o masum hayaller.
Yoksulun giyerken utanarak giydiði,
Þimdilerde moda olan yýrtýk paçalar gibi.
Öylesine mustarip öylesine bedbaht…

Geçmiþe özlem duyarken,
Ne günün adamý ne de demin adamý olabiliyorum.
Bir sonbahar türküsü gelip oturuyor sol yanýma.
Yaprak döküyorum takvimden düþen sayfalar gibi.

Yasaklý ayinler gibi yüreðimdeki naðmeler.
La deyip de illallah demeye varmýyor gibi dilim.
Aþkýn doðduðu sabahta geceye tutulmuþ güneþ.
Ay ilk kez görüyor güneþi, doðduðu gecede.
Ay etrafýnda raksa tutuluyor yýldýzlar.
Aþk sarhoþluðuna tutulan semazenler gibi.

Gecede içime düþen þiirler zor bela geliyor dile.
Baþlýyoruz hep birlikte aðlamaya.
Yaþayamadýðýmýz güzel günlere…

Sosyal Medyada Paylaşın: