Parmak uçlarýmda yürümeyi öðrendiðim gün. Ýçimdekilerini haykýrmayý unuttum. Sessizliðe alýþtý gönlüm. Erken veda ettim günbatýmýna. Ay’ýn doðuþunu göremedim.
Geçmiþ, bir türlü geçmek bilmeyen, Zamanýn sýrtýnda kambur, Gelecek kaygýdan öteye geçmiyor. Ne yana dönsem çýkmaz sokak. Ýçim burkuluyor, yüreðim yanýyor. Bir el tutup da beni o kora atýyor.
Hapsolduðum gecelerde, Yanýp sönen sokak lambalarý arasýnda, Bilmem kaç kez geçtim yürüdüðüm yolu. Ellerim üþüdü, ayaklarým buz tuttu. Yine de sönmedi yüreðimdeki yangýn.
Benim gecelerde dolaþtýðým zamanlarda. Ay utanýr doðmaya, yýldýzlar utanýr. Bir efkar gelip bulur beni. Aðlayamam. Yanar dururum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.