Gölgeler Çöker

Gölgeler çöker,
Önce tepelere sýlamýzda,
Ardýndan yanýk yüzlere,
Yorgun insanlar sürükler bedenlerini,
Taþ duvarlý evlerinin yolunda.

Her yüzde derin izler görürsün,
Ýçin için eskiyen.
Geride kalan ömrün merdiveni adeta, hatýrlatýr.
Yaþanmýþlýktan arta kalaný,

Kemiklere iþleyen mevsimlerin hükmüdür,
Bedenlerde biriken yorgunluk alameti,
Sürgünü baþlarken soðuðun,
Umut olmuþtur,
Ovada boy veren bahar,
Ve tesiriyle doðrulur yaþlý beden.
Canlanýr hayat,
Evet, yeniden.

Yeþerir dal ve budak,
Çocuklar bir boy yaðýzlaþýrken,
Minik kýzlar
bin bir çiçek toplar sevda hayallerine.

Bahar tebessüm doldurur
Onu karþýlayan yüreklere,
Bahar bir kez daha umut olmuþtur,
Gölge gibi duran geçmiþimize inat.
Yaþamýn sevdasýyla.
Gölgeler çöker, gölgeler doðrulur sýlamýzda,

Atila Yalçýnkaya




Sosyal Medyada Paylaşın: