NE MALUM?

Sözcüksüz kaldýðým bir þiirin yabancýsýyým…
Yarým asra yakýn elemde
Arka duvarýn da yalnýzlýðým, sevgili:
Göðün örtüsünü çektim üzerimden
Ve sözcüklerin çýplaklýðýndan utandým.

Umarsýzým bir Þubat vakti:
Uluyan seslerinde naif güncemin
Bir de tekerleme mahiyetinde
Sevdiðim tüm tüm yürek iklimlerinin…
Sonrasýný kapadým gözlerimde yankýlanan asalet
Hani, uzaktan sevdiðim kadar
Biz’e düþkün mealinde yorgun ömrün
Kayýtsýz kalamadýðým kadar da mutluyum, sevgili.

Senli ya da sensiz olur mu hiç fark etmediði
Bir satýr baþýnda, yetim kalmýþlýðýmýn da titrinde
Her öðün þiir içiyorum
Karným tok; gözlerim açýk
Bir de sensizliðin yok mu ah, o laneti?
Bak, göðün tekerine:
Bak da asýl þiirin dipçiðine
Kurþun yemediðim bir bukle hüzün mü ararsýn…
Gel de sor içimdeki þiire.

Sabahý da boyadým sevginle;
Göðün titrek eleminde baþ verdi umut:
Aþkýn aþýnmayan yüzünde
Yüzde yüz sevdiðim kadar gerçeðim ben:
Gerçeklerin bitmediði örtük kelamýn her hecesine
Bandýðým aþk kadar kutsal ve saf’ým:
Kimince örtüþen sýkýntým ve sýkýntýlý mizacým, sevgili:
Bak, diyorum ve diyemediðim için asla suçlama beni:
Biz’liðin boyunduruðunda þiirlere görücü geldiðim
Usul bir masalýn haznesinde
Kayýp bir hazineyi bulmuþçasýna
Çalakalem sevdiðim sahi, çok mu belli?

Ürkünç veballerin;
Kötü mihraklarýn uzaðýnda bir sandukayým:
Sanmadýklarýma dahi kefilim:
Ehli keyif olmadýðým ne malum?
Ne malum, sensizliðin tekelinde þiirler yazmadýðým?

Hadi, öp son hecesinden göðün kerevite çýkan
Asaletine yakýn durduðum her izlekte:
Uçuþan kelebekleri topla benim için:
Ve ansýzýn sal içimdeki dehlize ki;
Sarmalýnda aþkýn ve hidayetin
Ekelim aþk tohumlarýný
Soðuk topraklarda çýkmadýk candan aþk mý umut mu
Kesilir,
Dememe de bakma sen:
Bakma da gözlerime, neden mi?

Utandýðým kadar da fevri yüreðimde
Serildiðim o rahle deðil mi?
Aþkýn inkýlabý þiirlerimde?
Baðnaz ya da tutuklu hecelerden sayma beni
Ya da gülümsediðim her heceyi
Ben yazdým bil:
Evet, bil ve bile bile söyleyemediðim
Her hutbeyi saklarken Rabbim nezdinde dilimde…


Sosyal Medyada Paylaşın: