Þimdi, avlusunda düþüp dizimi incittiðim, Eski bir masaldan sesleniyorum sana sevgilim. Ay’a küsmüþ yýldýzlar düþüyor kirpiklerimden.. Ve bu aralar hiç mutlu deðilim. Gamzelerim ýslýk çalmýyor. Rüzgarda sallanan saçlarýmý kestim çok zaman önce. Dilimde hiç çözülmeyen bir cümleyi düðümledim ezberimde. Bazen, sudan sebeplerle geldiðim oluyor þehrine. Uyuyor oluyorsun. Geriye dönüp, olmayan yaðmurlar biriktiriyorum kendime.. Oralar sýcak biliyorum. Ve ben, okadar anlamsýzým ki bu þiirin içinde. Odasýnda hiç sönmeyen bir sigara izmaritinde küle çeviriyorum gövdemi. Üþüyorum! Haberin bile yok ...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.