Gecenin bam teli

Gece dokundu bam telime
Hüzünle kabaran duygular
Al kalemi dedi eline
Tek tek dökül kaðýdýn üstüne
Göz yaþý gibi sözlerini dönüþtür þiire

Yazdýkça indim derine
Volkan gibi sýcaktý her kelime
Ateþ gibi düþüyordu bedenime
Alev topuna dönüyordu bendeki sine
Meðer neleri saklamýþým geçmiþime

Her satýrýnda gülün dikeni battý canýma
Battýkça har katýyordu ateþin harý na
Gittikçe yaklaþýyordum ateþin narýna
Haksýzlýk dokunuyordu kanýma
Kaðýt üzerinde dönüþüyordu hüzünlü þiire

Aylardaki kýþ her taraf soðuk beyaz
Camdan içeri giriyordu oluþan ayaz
Yangýnlarý mý yazan kalemimin
Ateþini dondurmaya gücü yetmiyordu
Hüzünlerin sobasý soðuk odamý ýsýtýyordu

Yol uzun ömür kýsa bitmiyor kaygý tasa
Gönül tat almýyor içten bürünmüþse yasa
Çok sözüm var bana kaþýný çatan hayata
Dil susuz kaldý yapýþtý damaða
Hayat sende bir türlü varamadým rahatta

Gece bitti saat yine vardý sabaha
Dalgýnlýðýmdan geç vardým farkýna
Þiir yazan kalemi býraktým baþ ucuma
Camdan baktým yeni doðan þafaða
Yeni doðan gibi yine sarýldým yeni umutlara
Sosyal Medyada Paylaşın: