Gece sokakları

Gecenin serseri sokaklarý
Salar rüzgarý aðaçlarý
Döker üstünde yapraklarý
Savurur çöllere denizlere
Aðacý yapraksýz býrakýr

Çoðunun karanlýktýr köþe baþlarý
O köþe baþlarýnda saklanmýþ korkularým
Pusuya yatmýþlar beni bekler gibiler
His ediyorum içimin üþümesinde
Çünkü hüzün insaný karanlýkta vurur

Hafif çiseleyen bir yaðmur baþladý
Rüzgarla pencerenin camýna vuruyor
Saatler durmuþ gibi sesiz
Gece gündüze çekmiþ perdesini
Saklamýþ ýþýk saçan ayýný yýldýzýný

Þehir bir derin uykuda
Pencerelerde ýþýk yok
Uykum bugün yine firarda
Demli çay ince belli bardakta
Þafaðý beklerken deviriyorum ardý ardýna

Masamýn üstünde bir kaðýt bir kalem
Durmadan mýsralara yazýyor keder elem
Bu yalnýz soðuk gecede
Sanki ömrümde gitti bir senem
Hayat beni yordu odur benim demem

Derken tan belirdi kül rengi bulutlarla
Ufak yýldýrým ýþýklarý çakýyordu aralarýnda
Bir gök gürültüsü koptu ardýnda
Rüzgar yaðmuru doluya çevirmiþti
Tüm þiddetiyle dövüyordu sokaklarý
Sosyal Medyada Paylaşın: