YATALAK SEVDALAR

Bazen yanýlýr insan,
Yalan olur kendine kuþanarak yalnýzlýðýný,
Unutur adýný çýkmazýnda keskin akþamlarýn,
Gördüðünü zanneder yok,
Duyduðunu sarp yamaçlarýn sesinde fýsýltýlarý…
Ben de yanýldým kör kürek zamanlarda
hasat ederken ömrümü,
Yalan oldum kendime ben de,
Duydum ama için için kan aðlayan çýðlýklarý,
Ama teselli ederek gönlümü
Ve bir kuþun kanatlarýna býrakarak ömrümü
Ve o an çekip sevdamý derinliklerine,
Býraktým karanlýðý al sokaklara...
…
Ki adým,
Adým tertipti benim kara sevda kýþlalarýnda,
Hiçbir mahkeme yargýlamadý oysa,
Ve hiçbir yargýç kýrmadý kalemimi
Öyle demirden çelikten parmaklýklarda olmadý hayatýmda,
Uzun uzadýya yazacak kýþ akþamlarý da,
Ama yanýldým iþte,
O þýmarýkvari gülümsemelerine kaptýrýp ömrümü,
yatalak sevdalarý besledim bir süre,
Ve bir süre alkýþ tutarak acýma,
Nöbet deðiþimlerini bekledim
döneceðin akþam saatlerini fýrsat bilip,
Dönmedin ama
Kuleler büyüdükçe büyüdü gözlerimde sonra
Ve uzadýkça uzayan duvarlarýn ardýnda
gözbebeklerini aradým,
Gözbebeklerini…
Sürgit devam ederken günlerim…

17.03.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: