Çırak

Su kadar aziz,
Su kadar güzeldi.
Daha on dördünde evlendi.
On beþinde kucaðýndaydý bebeði.
Kocasý kendisinden 17 yaþ büyüktü.
Ama Seher’i severdi.

Adam araba tamircisiydi.
Her sabah iþe erken gider,
Geç saatlerde dönerdi.
Pencerelere kat kat perde gerer,
Dört duvar eve kadýný kilitlerdi.
Hani güçlü kuvvetli,
Dað deviren cinsindendi.
Amma görsün hele anasýný,
Ödü kopardý.
Hayýrlý evlattý hýrtapoz.
Anasý ne derse yapar,
Kadýn: “Þu gelini döv” dese döverdi.
Sormazdý hiç! Neden?
Hem de eþek sudan gelene kadar
Sopa cennetten çýkmýþtý nezdinde.

Çocuklarýný çok severdi.
Allah için iyi de eðitirdi.
Mum gibiydiler alimallah.
Bir kýzdýrsýnlar hele;
Eðitim aracý kemerdi.
“Çocuklarýn sýrtýnda vurdukça gül biter.”derdi.
Buna hayli de inanmýþtý.
Çünkü babasýndan öyle öðrenmiþti.
Sanki her bir aile bireyi onun sýrtýnda
Vurulu birer semerdi.

Allah var ya hiç yemek ayýrmaz,
Önüne ne konsa yerdi.
Doyma hissi yok gibiydi.
Elleri balyoz gibi,
Boyu sanýrsýn devdi.

Evi en mutlu olduðu,
Kasabasý da, gezip gördüðü tek yerdi.
Bir kez askerde çýkmýþtý ilinden.
Boyun eðip el pençe durmuþtu
Korktuðu için teðmen den.
Ne de olsa o erdi.
Hak yememek gerek tabi
Bir de anasý vardý,
El pençe durup eteðini öptüðü.

Ve tek yer vardý horozlanýp ötüp durduðu
O da kasabanýn çöplüðü.

2...
Kýskanç devin aklýna
Bir gün bir fikir geldi.

-Bu kadýn evde kalmazsa
Aklý onda olmazdý.
Gözünün önü onun için en güvenilir yerdi.
Ýyide dört çocuða kim bakardý.
Anasý da karýsýný hiç sevmezdi
Evde bile istemezdi.
Öyle ki o bir yerlere giderse
Gönlü bayram ederdi.

Annesinin elini öptü
Sonra açýkladý aklýnda ki fikri
Bu kadýn benimle gelmeli,
Akþamlarý evde nasýlsa iþ yapardý.

Onayladý anasý adamý.
“Buna aðýr þeyler kaldýrt oðul” diyerek
Ýçinden de sinsi sinsi gülerek.

Adam kadýna bir erkek elbisesi giydirdi
Kadýn titreyerek göðe baktý
Rabb’im! Bir nefes dedi.
Adam vururum sumsuðu bak!
Sesini kes! dedi.
Yanýnda gezerken soranlara,

“yeni çýrak Mehmet”

“Uzaktan akrabam olur kendisi” derdi.
Gözü her daim kadýnýn üzerindeydi.

Gel zaman git zaman,
Kadýn iþi kavradý.
Kocasýyla iþ yerindeyken
Dayak daha az yedi.
Müþteriler çýrak Mehmet’i çok severdi.
Ufak tefek yavrucak amma
"Bu delikanlýnýn kafasý çok çalýþýyor" derdi.

***
Bir gün bir zengin adam geldi,
Mersedeste fren
ran... ran... ran...
Usta bu arabanýn dilinden bir anla
Sana bir tomar para;
On bin gayme tam
Paralarý görünce dev Musa
Gözlerini cin gibi açtý.

-’Bu paralar bizi ihya ederdi amma!!!’
Çýrak ilk defa adama gülümsedi.
-“Sýrýtma hemen, bu para bizim sanma”
Üç gün uðraþtý arabayla Musa
Yapamadý bir türlü…
Kafasý döndü kazana
Teþhisi koyamayan adama
Kadýn dedi: "Ben baksam."
Sumsuðu yedi o anda.
Kim bilir belki de öðrenmiþimdir,
Senden birkaç þey bunca zaman.
Güldü adam yorgunca ve alaycý
Bak biraz sende oyalan.

Kadýn uðraþtý arabayla
Geçti bir hayli zaman.
-Çalýþtýr bir ustam.
-Aman ustam aman!
Adam çevirdi anahtarý,
Motorda çalýþtý o an sistem.

Rengi attý adamýn,
Kadýný kýskandý içten içten.
Lakin ses etmedi bir zaman
Çünkü para tatlýydý her zaman.
Dedi muhtacým sana,
Sen oldun benim ustam.
Songül A. Yýlmaz (öykü tadýnda þiirler)

Sosyal Medyada Paylaşın: