BİZİM KÖYLÜLER

Ýtikat gereði, can-ý gönülden,
Allah Allah gider, bizim köylüler.
Bilir siyasiler, zayýf noktayý,
Boþa kürek çeker, bizim köylüler.

Kýymete binerler, gelince seçim.
Havalarý artar, hem de ne biçim.
Yalan vaatlerle olur mu geçim.
Çürük tohum eker, bizim köylüler.

Okumadan âlimdir, dayý amcalar.
Her birisi ayrý bir telden çalar.
Kimisi ustadýr, hep çanak yalar.
Boþa þükür eder, bizim köylüler.

Sorgu sual yoktur, hep “beli” derler.
Sözle beslenirler, hayali yerler.
Sürünerek geçip gider ömürler.
Tavuk gibi heder, bizim köylüler.

Hoþtur kafalarý, boþ konuþurlar.
Cennetin yolunda, çok yarýþýrlar.
Her iþi bilirler, çok karýþýrlar.
Döne döne tüter, bizim köylüler.

Tarlalar bomboþtur, ekin ekmezler.
Kahvede pinekler, eve gitmezler.
Memlekette ne var ne yok bilmezler.
Hep geriden öter, bizim köylüler.

Ýyi beslenmezler, þiþ karýnlarý.
Bugün öyle böyle, yok yarýnlarý.
Ekmekler çarþýdan, boþ fýrýnlarý.
Dingilsiz bir teker, bizim köylüler.

Ezelden ebede, hep böyle devran.
Eli kazma tutan ezilir her an.
Bir kap yaðsýz yemek, suluca ayran.
Ýçe içe beter, bizim köylüler.

Üreten köylü yok, çadýr karýþýk.
Herkes dilenmeye çokça alýþýk.
Birçoðu yalaka yaðcý yýlýþýk.
El derdine þeker, bizim köylüler.

ODABAÞI artýk, yeter inleme.
Boþuna söylenip, kendin dinleme.
Kimselerden derman, deva bekleme.
Keklik gibi seker, bizim köylüler.

“Bu þiirin sonu þöyle olsun. Üzmeyelim bizim köylüleri.”

ODABAÞI yalan, yalanlar söyle.
Köylülerin gülüp, sevinsin þöyle.
Akýllýsýnýz deyip, gönül eyle.
Her çileyi çeker, bizim köylüler.

Þuayipodabasi…
5.09.2018/Kepez/Çanakkale


Sosyal Medyada Paylaşın: