küllere bakarak okuyabilirim ateþ’ten hikayeyi
rüzgar,
gözlerimden evvel savurmadýysa..
sen közden bahsedersin
ben,
neden söndüðünü ararým
satýr arasýnda sindirmeye çalýþtýðýn sýrrýndan
sen buluttan bahsedersin
ben,
yaðmura tedbir alýrým ceketimle
ben,
gürültüyü bastýrýrým göðünden önce
korkularýn korkuluðunu yýkarým gözlerimle
sen üzüm olursun
ben salkým
koruluða çit çekerim kirpiðimle
sen aþktan bahsedersin
ben,
gün ekerim takvime..
hani umuttan dem vururken sözlerin
tebessüm ile hüznün arasýna kurulur ya köprü
ölmeden evvel baþlýðýna intihar yazmayý unutan bir kadýn daha dirilir
köprücük kemiðinde
avuçlarýna bakarak çözebilirim yol hikayeni
sen, faldan sayarsýn
ben,
saydýðýn faldan içerim kahveyi
sonra çalý çýrpý toplarsýn
suyun kenarýnda
bulutlar koyulur
ceketimi sererim
ateþin yaný baþýna
üþüdüm dersin
anlarým,
iki taþ üstünde kara demlik
dayanamaz közüne
devrilir
gül koklarken yüzünden..