Sen gelince evrende, yanar bütün yýldýzlar Aydýnlanýr gökkubbe, ýþýldar þah damarým Kançanaðý gözlerim, göremeyince sýzlar Bakýþýn hayat verir, varlýðýn bergüzarým
Sen gelince, kýsraklar, küheylanlar doðurur Daðlarýn arasýndan, süzülür doðar güneþ Ayrýlýk, hasret, keder, gül yüzünle son bulur Söner baðrýmda yanan, görmediðin kor ateþ
Sen gelince bu tende belirir bir þen çocuk Çýkar tutar elimden gezer dolaþýr fýr fýr Ilýk rüzgarlar eser, ne kýþ kalýr, ne soðuk Koþar, ovada, kýrda, ne dað dinler, ne bayýr
Sen gelince dalýmda körpe çiçekler açar Yeni þývgýnlar düþer þu mahzun yüreðime. Aþkýn vuslat þarkýsý neþe muhabbet saçar. Mutluluk gökyüzünden ram olur eteðime
Sen gelince denizler huzurdadýr dört mevsim Kaybolur fýrtýnalar medcezirler yok olur Ufukta tan aðarýr birden deðiþir iklim Bir , bir cennet misali ne þehirler kurulur
Sen gelince bu yürek can bulur secdelerde Sevinç gözyaþlarýdýr düþen yanaklarýmdan Cümleler kifayetsiz, mýsralar müjdelerde Çaðlayanlar sel olur gönül topraklarýndan. Yazan; Selma Çanakçýoðlu 29 Aralýk 2918 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.