Ýnsan gözyaþlarýyla yalnýz kalýnca hürdür... Sessiz çýðlýklarýmýz , dökülen saf damlalar Birer cemre her biri , gönüle düþen hardýr Bu yüzden ki aðlamak insaný güçlü kýlar
Neden , niçin , nasýllar sorgular durur her an Baþý belli hayatýn , sonu dersen gizlerde Ölüm ki peþimizde býrakmaz hiçbir zaman Her saniye her adým nakþý kalýr izlerde
Kýlýçtan keskindir söz , gönüldür kýldan ince Ýndikçe derinlere , incinir , acýr, kanar Göremez olur gözler hesapsýzca sevince Hercai bir gülüþle gülüm ismini anar.
Ýþte sabah oluyor yalnýzlýðýn koynunda Tan aðarýr ufuktan gözlerimle beraber Ýmansa bir cevherdir asýlýdýr boynunda Nefse kul olanlar terketse üçer beþer
Yalnýzlýðým saf halim koþar tutar elimden Göklere kanat çýrpar kýrk kuþun kanatlarý Kýrk sandýkta kýrk duâ dökülür þu dilimden Arþa ulaþýr her ses dondurur saatleri Yazan ; Selma Çanakçýoðlu 25 Ocak 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.