Zamandaki Ümit

Þiirden vazgeçmem hiçbir vakit
Senden vazgeçtim demek deðildir bazen
Sadece… yürümek istediðin gibi
Bende koþarým iþte

Parmaklarýn kýrýlýr soðukta
Burnun sýcaklýðý arar etrafta
Kahve içmek istersin bir yerde
Ama sormazsýn kendine
Ben neden severim olan biteni?

Olan bitende araman küsuru
Sende yaratýr küsur gelmezde aklýna
Küçük þeyler büyüklere yönelik sözü
O söz gelir aklýma hep bilir misin?

Bunun gibi sebepler yeter
Bizleri ayrý tutmaya bizlerden
Ama ben yinede vazgeçemem
Þiirden vazgeçmem hiçbir vakit

Belkide þiir sensindir
Bu sebepler deðilmi mi lafügüzaf?
Belkide kendinde bulabilirsin onu
Aradýðýn cevabý…

Ben yinede vazgeçemez miyim?
Bakmaktan, koklamaktan…
Vazgeçerim geçmesine
Zamanýn varlýðýný hatýrlamaktan belkide

Ýstemeden hemde gözünü kýrptýðýn gibi
Aklýna gelmez ki hiç
Ama sen hep aklýmdasýn
Acýlarýmýzý öldürsün býrak zaman

Sebeplerini de o öldürür ümidi
Bende yer kaplar hep olduðu gibi
Olmadý bende atlar giderim sýrtýnda
Ama þimdilik burdayým

Yine her zamanki gibi gözüm bekler
Ahh… Çekerim ve dinlerim
Zamanýn akýþýný, çýkardýðý o musiki
Çok hoþuma gider, gidecekte…
Ümitlerimin gidecekleri yerlere, belkide…

Sosyal Medyada Paylaşın: