SÖYLEYEYİM
Aradýðým sevgiler yalancý çýktý
Sevgiki dediklerim sýrtýmdan vurdu
Bu bendeki talih,þahsýma hastý,
Böylesi kadere ben ne söyleyeyim.
Eðil daðlar eðil,yare gideyim
Efkârýmý,zarýmý bir söylemeliyim
Ya geçit ver bana sen,ya un ufak ol,
Kazma,kürek eldeyken baðrýn deleyim.
Ýþte geldik,gidiyoruz bu ki son tren
Sevgiyi anlatmaya yeter bir kelâm
Ey sevdiðim, bana sen bir selâm sal,
Görmeden yüzünü ölmek zulümdür
Ufka dalan gözlerim arýyor seni,
Bekletme artýk, þu yorgun bedeni.
Sazým bile artýk sitemli çalar
Hatýralar zihnimde sinemi daðlar
Belki seversin diye umudun baðlar,
Ben artýk þu gönlüme ne söyleyeyim
Sensiz geçen günlerde bir avareyim.
Aþk odu ki o,deðdi mi cana
Açar yüreklerde onulmaz yara
Bu derdin yok ilâcý sevgiden baþka,
Doktora,tabibe söyle neden gideyim
Sensiz bir hayatý , ben neyleyeyim.
Oðuzhan’ým yine depreþti yaram
Saðalmaz bir yara bu,iyi bilirim
Aþk olmazsa hayatta,varlýk anlamsýz
Sevgiler dile gelsin; hilesiz,þartsýz,
Belki bahtýmýz güler, tebessüm ile
Ey sevgili bir gül sen,benki bülbülüm
Yaþam anlam kazanýr,seninle yine.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.