YALNIZLIK VE SEVGİ

Özlemler, kýyýsýna vurduðunda hayatýn
Sözler bittiðinde ansýzýn sükûnetle
Yanmayýnca sol yanýnýz eskisi gibi mülayim
Geçmiþtir izi size dair olanýn,kalansa kifayetsiz,
Ýçinde sürüklenilir o zaman, hayat nihayetsiz.

Düþersiniz amacýnýz da ardýnýzda kalarak
Ne yürümektir artýk bu gidiþ, ne yalpalamak
Vurgun yemiþtir silsilesi, sizi baðlayan düðümlerin
Ne bir hecesi vardýr þimdi, ne de manifestosu
Anlarsýnýz içiniz de yanar ve fakat gerçek bu.

Çizmiþtir onlar da yolunu ki bu kaçýnýlmaz
Ne býraktýðýn gibidir onlar, senki bir misafir,
Þer deðil bunlar ama akýl ve mantýk da almaz
Gözgöze gelmeler anlýk, duygularsa darmadaðýnýk
Yýpratmýþtýr ayrýlýklar sevgileri, gönüllerse olmuþtur artýk esir.

Su gibidir hayat yolu,deðer mi aðlamalara?
Bulur o kendi yolunu, çizer istikametini
Kabuk baðlamýþtýr yaralar, kanamaz asla bir daha
Sende kalan hatýralar, belki birkaç resim þimdi.

Ama dolmuyor hiç yeri; gidenlerin ,yitenlerin
Elde var hep ayrýlýklar, yürek buruk, bakýþ donuk
Bilmem bu dünyanýn düzeni,anlamadýk niye bozuk
Sevgide aslan payýný, gönülden sevenler alýr
Eminim bu sevgilerden, onlara yine hicranlar kalýr.

Baca tütüyor ev soðuk;içerisi yaz, gönül kýþtýr
Yürekler köze düþmüþtür, yeli yoktur, yanar donuk
Belki küllenir diyerek,selamlar edilir uzaktan
Anlaþýlan deðil mesafe, konu asýl tam bir çile
Gögüslemek zordur hayatý,tek baþýna koca kentte.

Kimi tektir çoðul yaþar,kentte sayýsýz insanla
Kimi onca yoðunlukta, yalnýzlýða yelken açar
Kimi sever muhabbeti, neþeyle eritir vakti
Kimisi de zehir eder, görmez sevgiyle bakaný
Hoyrat olur, hiç pas vermez,tebessüme yaban bakar
Bulunmaz onda sevgiden, beklenen bir gülüþ asla.

Nasýl yaþar insan sevgisiz, nasýl nefes alýr?
Sevgiden uzak bir kalp, iþe nasýl zevkle sarýlýr?
Sevgiden geçmeyen bir yol, çýkar mý bir aydýnlýða?
Biliyorum cevaplar ayný,aklýn yolu bir deðil mi?
Karanlýða mahkum olur, sevgiyi yitiren bir kul
Ya da esir alýr onu, sevgiyle ona açýlýr bir yol.
Oðuzhan KÜLTE







Sosyal Medyada Paylaşın: