GEREK KALMADI BANA
Nefretim huzura uðradý artýk
Aynada karanlýk bir suret
Ne bu günahkar umursamazlýk
Sanýrým kendime olan nefretim
Yerim yok nefes almaya
Toprak kabul etmez bedenimi
Ateþ eritemez günahtan bendimi
Gerek kalmadý sanki kalp atýþlarýma
Ölü bedenime aðlayan olur mu?
Sevaplarýmý hatýrlayan?
Ya da sevaplarým var mýydý?
Belkide sevdiklerim?
Sadece kendimi mi sevmiþtim?
Kendi sorularýma kendim mi cevaptým?
Benden ötesi yalan mýydý?
Sadece ben miydim gerçek?
Aynalar çatlýyor suretimi gizlemek için
Yalnýzlýk bile çekip gitmek üzere
Karanlýk artýk günahlarýma perde deðil
Galiba gerek kalmadý nefes almaya
Ne de gereksizmiþim ben oysa
Týpký bir fazlalýktan ibaret
Ýnsanlarýn mutluluðuna bir azap
Sadece mutsuzlukmuþum oysa
O halde güzel kal hayat
Sevilen ve sevdiklerinle
Belki daha güzel olursun
Bensizlikte . . .
Hoççakal...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk İlhan AYDI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.