BAŞINI KALDIRMA
Sensizliðin yolunda saðýrým, kör, topalým;
Taþýmaz kederimi yürek denen hamalým…
Miadýný doldurmuþ dilde kalan heceyim;
Güneþini kaybetmiþ ýþýk bilmez geceyim…
Sen ne dersen de artýk boynumu büktüm iþte;
Sevdaya yetim kalan kalbimi söktüm iþte…
Arafeden sonrasý bayram etsin kederler;
Umurumda mý sanki ne derler ne söylerler…
Hangi þarkýyý duysam sonunda sensin iþte;
Adam olmaz derdimin kýnýnda sensin iþte…
Dertlerim dermanýný öksüz býraktý artýk;
Gözyaþým gözyaþýndan tükendi býktý artýk…
Üstünde ben gezerim altýnda yatan sensin;
Toprak toprak baðrýma hasreti katan sensin…
Konuþtukça sustuðum sustukça konuþtuðum;
Bu kaçýncý sonbahar kýþlara kavuþtuðum…
Kaç kere vurulmalý kaç kere ölmeliyim;
Paramparça bu beni kaç kere bölmeliyim…
Yeter artýk dedikçe sabrýmý sýnadýlar;
Dilime türkü etsem türkümü kýnadýlar…
Tamam desem rüyalar pes etme sakýn diyor;
Çok bekledin çok amma býrakýp gitme diyor…
Karþýyaka canýmý kefensiz gömlek eden;
Topraða verdim beni ben kendimi bilmeden…
Haydi düþünme beni kendime ben bakarým;
Gittiðinde nasýlsam, yine öyle sakarým…
Düþkünsem peþinsýra meliyorsam aldýrma;
Rahat uyu herþeyim hiç baþýný kaldýrma…
Ali ALTINLI – 26.01.2019
Saat: 21:07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.