KİMSESİZİM
Farký yok gündüzlerin gecelerden kara yar;
Neþteri vurgunken, adam olmaz yara yar;
Ne zaman gelir bilmem beklediðim sýra yar;
Gözümde karanlýklar, bakýp bulaþma artýk;
Ben kendimden vazgeçtim sende uðraþma artýk…
Zaafým yüreðimin adam olmaz ayarý;
Bekleneni bekleyen kýrýk bir cam kenarý;
Kim nerden bilecek ki düþtüðümüz bu yar’ý;
Hasret uzun karanlýk, yalnýzlýðým suç artýk;
Bundan böyle tebessüm aynalarda güç artýk…
Beni benden alana beni býraktým çoktan;
Ne gelirse baþýma þükür eyledik, haktan;
Aklýmýn ayarýný bozdular ya hiç yoktan;
Susmaya yemin ettim, kelimeler diklendi;
Doksandokuz yarama son yaramýz eklendi…
Yarýnlarýn yokluðu gözlerimde bu akþam;
Sensizlik suküt eyler sözlerimde bu akþam;
Çektiðim medet yüküm izlerimde bu akþam;
Sen yine buyur et, elbet kapýn çalýnýr;
Þu dünyanýn nimeti yar dilinden alýnýr…
Küfrümün kibarýný beyefendi sanýyorlar;
Ya sabýr çektikçe ben, sabrýmý sýnýyorlar;
Kederden içtim diye keyfimi kýnýyorlar;
Gökkuþaðý benim de renklerden habersizim;
Ezelden kimsesizdim, bu günde kimsesizim…
Ali ALTINLI – 14.01.2019
Saat:
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.