Yar/a Çiçeği

Yarasý çukur bir çiçeði sevdim!
Hangi kurak iklimden
Ve erozyona uðramýþ hangi dere aðzýndan
Canhýraþ kaçýp geldiði belirsiz
Rengi kül grisi,
Kokusu yitik
Düþleri daðýnýk yaprak tanesi,
Umudu kavruk bir çöl…
Yüzüm hangi vakit geçse yüzünden
Yüzü öl diyordu yüzüme!
Öl!!

Kendine en uzak mesafedeydi
Kendine sýrtý dönük,
Kendine dargýn
Üzgün,
Yorgun
Ve gözleri aþka yüz mil ötede…
Ne güneþin yerini biliyordu,
Ne ayýn varlýðýndan haberliydi
“gökyüzünün rengi nedir?” diyordu…
Harabeydi bir þiirin içinde bulduðumda
Eksikti,
Yarýmdý…

Bakýþlarýna uçurumlar iliþikti
Düþsen, paramparça olacaðýn kadar derin uçurumlar
Bir þeyim yok diyordu sorduðumda
Bir korkunun avuçlarýnda tir tir, “ben iyiyim” diyordu
Biliyordum deðildi,
Sadece kendini kandýrýyordu
Çünkü susuþu bile, deli kasýrgayý andýrýyordu
Evden dýþarý çýkmamayý anons ediyordu hava durum spikerleri
Aðaçlar köklerinden sökülüyordu
Evlerin çatýlarý uçuyordu
Sarhoþ dalgalarýn duvarlarýna çarpýyordu gemiler, denizlerin yüzlerinde
Ve bütün uçak seferleri iptal oluyordu…
O sustuðunda.

Yarasý çok çukur bir çiçekti o…
Yarýmdý…
Diðer yarýmdý!...

26.01.2019

S.U.

Serkan Uçar


Sosyal Medyada Paylaşın: