Cemre düþmese olur, gönlüme sen düþünce, Sonsuz bahar yaþarým seni gördüðüm zaman. Hayat çok güzelleþir dertleri bölüþünce, Derya olup taþarým senle güldüðüm zaman.
Tadý var muhabbetin dillerinden bal akar, Gül baðýndan geçenin üzerinde gül kokar, Ahu gözlü dilberim öyle derinden bakar, Kanatlanýr uçarým sana geldiðim zaman.
Ruhsuz bir gölge gibi koþuyorum peþinde, Daima yakýyorsun bu aþkýn ateþinde, Oysa dünyada yoktu benzerin de eþin de, Ýçinden çýkýlmýyor, þimdi kördüðüm zaman.
Baþýný çevirmeden çiðneyip geçiyorsun. Elinde keskin kýlýç; doðrayýp, biçiyorsun. Maziyi meze yapýp, þerefe içiyorsun! Mesut mu olacaksýn bir gün öldüðüm zaman?
Bu kadar deðiþmenin izahý ne olmalý? Kýrgýnlýklar olsa da; dostluk baki kalmalý, Ýyi, kötü ne varsa; eden elbet bulmalý, Belki de affederim gamý sildiðim zaman.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.