yangýnlar damlatalým yüreklerimize, çeþme baþlarýnda
külleri masumiyet olsun, doðsun yeni sevdalar,
çaðlasýn kutsal pýnarlardan, içsin bütün çocuklar …
sütü çekilmiþ memelerden öðrenelim, iki ucu bedavadýr emeðin
fosillere saklanmýþ çiçekler, karanlýklarda açarken.
sonra yalnýzlýk yazsýn takvim yapraðýnda, sýrtýmýz açýkta kalsýn
korkuyu kovalým öðrenmeden, daha henüz çocukken.
ihanet aðýr sancýdýr, önünde kapkara bulutlar kutup yýldýzýnýn
pusulamýzýn ibresi çekim dýþý, doðrumuzu þaþýrtýrken.
ne yapsak olmuyor iþte, bir taraftan uzarken boyu karamsarlýðýn
biz; düþe kalka yürüyoruz, çýkýþ yollarýmýzý ararken.
/çocuk; sen kum fýrtýnalarýnýn salladýðý bir geminin güvertesine býrakýldýn.
bize bir tas toprak verin, bir karýþta su olsun yanýnda
suya en güzel tohumlardan ormanlar ekelim,
topraktan denizler yaratýp, önünüze serelim …
dip dalgalara baþ kaldýrmýþ yosunlar dolaþsýn ayaklarýmýza
hep beraber sýrýlsýklam yürürken kumlarýn üzerinden.
tohumu elimizden saçýlma ormanlar doðsun denizlerimizde
ilk kulaçlarýmýz yeþilliklere olsun, gel tut ellerimden.
birazdan batacak güneþ, yýldýzlar aydýnlanacak gözlerimizde
dudaklarým hasretini koklayacak, saçýnýn tellerinden.
hayal penceremizde mükemmeli yaratýyoruz, devrim bu iþte
haydi hep beraber koþalým, dalgalarýn üzerinden.
/oysa her vahanýn doðuracaðý bir deniz saklý açýlmamýþ pencerelerinde.
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.