ANLAYABİLİR MİSİN?

Anlayabilir misin nasýl üþüdüðünü,
O küçücük ayaklarýnýn?
Soðuktan nasýl büzüþtüðünü,
Çelimsiz parmaklarýnýn?
Acaba anlayabilir misin?
Tüylerinin dikenli ormanlara nasýl dönüþtüðünü?
Ne demek olduðunu bilebilir misin,?
Her gün yeniden,
Yeniden üþümenin?
Kavrayabilir misin,?
Nasýl titrediðini minicik bir bedenin?
Ne kadar acýmasýz olduðunu bilir misin,?
Yoklukla bütünleþen kar tanelerinin?

Hayal edebilir misin,?
Sýrtýnda incecik bir kazakla,
Meydan okumasýný hayata?
Eðilmeden,
Bükülmeden,
Hem de gururla,
Yalýnayak;
Ve kimseye yalvarmayarak,
Ayaza inat direniþini,
Anlayabilir misin?

Sen ancak;
Romantik hayaller kurabilirsin,
Kalýn dudaklarýn kahvenle buluþurken!
Üþümeyi tarif edebilir misin,?
Bir çocuðun melek yüzü,
Soðukta buruþurken?

Tahmin edebilir misin?
Kendi romantik anlarýna inat;
Hayatýn acýlarýna parmak banarak,
Minicik bir yüreðin,
Direnmekte olduðunu?
Ve hayallerinin önünde,
Buzdan kaleler bulunduðunu?

Sonuçta;
Seninki de yaþamak,
Onunki de yaþamak.
Ve sen;
Yaþayabilir misin?
Kendini,
Sadece onun yerine koyarak?

Anlayabilir misin?
Evladýný o halde gören,
Bir babanýn feryadýný?
Çaresizlik resmini,
Yüreðine kazýyan ananýn duygularýný,
Anlayabilir misin?

Anlatabilir misin?
Umudun saçlarýný tarayarak,
Fýrtýna öncesinde neler çektiðini?
Sen;
Pencere kenarýnda beklerken,
“Metrelerce kar yaðsa” diye zýplayarak,
O babanýn omuzlarýna düþen,
Her kar tanesinin,
Gözlerinde dað olduðunu anlayabilir misin?
Evet sen;
Buðulu camlara anlamsýz isimler yazarak,
Tütmeyen bacanýn zorunu açýklayabilir misin?
Servetine servet katmaya alýþýkken,
Fakir aþýnýn umut olduðunu,
Anlayabilir misin?

Anlayabilir misin?
Kar üstüne pekmez dökerek,
Kardan helva üreten bir kadýnýn hislerini?
Cefakâr bir annenin o andaki hüzünlerini?
Tencere diplerinde,
Katran karasý olan hayallerini?
Anlatabilir misin?
O kadýnýn topuðundaki,
Çatlaklarýn sebebini?

Ýþte yaþamak!
Yaþýyor iþte insan.
Kimi mutluluktan,
Avuçlarýný ovuþturarak,
Kimi soðuk içinde yutkunarak!
Kaç mevsim geçecek daha?
Yeniden kaç kez karlar yaðacak?
Ve o çocuk;
Hala yalýnayak!

Sen yine anlamayacaksýn!
Anlayamayacaksýn!
Bol köpüklü kahvenle,
Pencerenden bakarak.
Yine ardýndan söveceksin,
Pencere önünden geçenin.
Yine anlayamayacaksýn,
Her dakika daraldýðýný,
Yoksulluk kafesinin.
Anlamadýn, anlamayacaksýn,
Cebi olmadýðýný kefenin!
Remzi ÖZKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: