Hüznün melankolisi

senin ýssýzlýðýnda solgun gökyüzüm

kümeleþiyor esmer bulutlar gözlerime
yönünü kaybeden gazel yapraðý
savrulup giderken rüzgârlarda
yüreðime baðdaþ kuruyor hüzün…


senin suskunluðunda çoðalýyor yaðmurlar

kuþkulu bekleyiþlere terk ediyor mevsim
ne takvimlerde cemre kokusu
ne eþiðimde güneþin izi…
sahralarda kaktüs büyütüyor yüreðim…


lacivert giysilerini kuþanýyor gece
sözcükler bisturi kesiði dilimde…
hüznün melankolisinde
inleyen þiirleri öpüyorum…


senin karanlýðýnda kopuyor fýrtýnalar

þaþýrýrken akýl menzilini
baþkaldýran yüreðim sarsýlýyor depremlerle…
ne yana gitsem
ne yana dönsem hüsranýn sinsi gölgesi…


dilimin ucunda çýrpýnan küflü i mgeler
çýðlýk çýðlýða…
can veriyor iniltiler içinde düþlerle birlikte
içimdeki çöl sesli serçe…


yalnýzlýðýn ürperten sessizliðine sarýlýp
her gece
sabrýn parçalanan taþlarýný tespih ederek
hayalini gözyaþýmla çiziyorum yüreðime…

öylece…



AA
Sosyal Medyada Paylaşın: