Yalnýz ben deðilim hasretlik çeken,
Vuslatý bekleyen kullar periþan.
Yalnýz ben deðilim boynunu büken,
Susuz býrakýlan güller periþan.
Her ne söyler ise doðru söyleyen,
Çaresiz kalýnca yardým dileyen,
Yârin hasretiyle yanýp, inleyen,
Ateþle daðlanan diller periþan
Ne oldu da böyle mahzun bakarsýn?
Kýrlardan mý geldin çiçek kokarsýn?
Dertsiz þu baþýmý derde sokarsýn,
Zülfünden dökülen teller periþan.
Onu düþüncemden atamýyorum,
Ateþler içinde yatamýyorum,
Düþmüþüm boþluða tutamýyorum,
Yari saramayan eller periþan.
Hastalar gýptayla bakar saðlara,
Sararan yapraklar küsmüþ baðlara,
Sonunda kendimi vurdum daðlara,
Bulutlar periþan, yeller periþan.
Þimþekler çakýnca önce sinemde,
Fýrtýnalar koptu gönül hanemde,
Yapayalnýz kaldým koca alemde,
Yýkmaktan yorulan seller periþan.
Sabri Koca