cólera

ben iyiyim
ben iyi deðildim aslýnda
dil alýþmýþ hep


ayný yalaný söyler
o kadar iyi deðildim ki
eðri idi dýþýmýn ekþi gülmeler de


yüreðim þimþek kaçardý
belli birisiz acýyan yankýlarda
aynalarý bile kýrardý bir söz bir harf



acýlar patlayan mýsýr gibi beyaz ve çatlak
sýzýlar sevginin yanmýþ aldanýþlarý
kör alevler aþkýn unutulmayan geçmiþ izleri sanki


birer damla þýklar düþüyordu
sözcüklerim i mgelerine takýlarak
gölgelerinde ruhlarýn telaþý



düþüyordu tek tek
uçup uçup geri geliyordu dudak yaralarý
kopuktu hala sert ve dilsizdi anlarý



zamanýn rüyasýna alýþamamýþ kuþlar ve kelebek ömürleri
acele aþklar gibi soðuktu ayrýlýklarý
bir birini kovalayan nefretleri düþün akýcý aðýrlýkta





bir birilerine kenetlenmiþ
sarmaþýk gibi gökyüzü solucanlarý
geceye ana sessizliði boðar gibi acý fýrlatýyorlardý




kýsýk sesleri
kalýn yorgunluklarý ile örtüyordu an ve an
ama akan yaðmurlarý kurutamýyordu




korkularýn yerine bir den
güzel ve þefkatli bir el uzandý
sevgisi ile yaralara ve ruhuma merhamet ekti



hep gülümsüyordu
gönlü gibi zengindi
ve düþülen yoldan geçmiþti


biliyordu
umudun kýrýklarýný
ve aldanýþýn iç acýlarýný


sonra yavaþ yavaþ el sallýyordu
yýkýlýp giden daðlarýn gölgelerine
siyah ve yalnýz gecenin koynunda


bir ses bir uðultu oluyordu
saklanan ve gizlenen giz
hýrçýn ve aðýtlý buruk acýlarý ile


ayný yerinde
saklanýp suskunluða
dur diyordu


üzülen ve kararlý
ama aldanýþ nidalarýnda
bilmiyordu unutulmuþ bir aný


yeniden yaþayamazdý
yazýktý süzülen damlalarýn uzaklýðýna
kurduðu gün uyumuþtu


o
milyonlarca siyahtan sadece bir
hiçti..



aþk denen rüya
sevgi denen umut
yalnýz denen özgürlük


tanrý
insaný yarattýðý gün
bana inananlar kendi canlarýna ihanet edecektir


bu kan dünya bitene kadar
insanlar aslýna dönene ar
kendin den olmayana

riyakar ..


özgürsünüz sakýn kalp kýrmayýn...





Sosyal Medyada Paylaşın: