Demsiz zamanlarda yaþamak, bize kaldý
Beþerin acýmasýzlýðý evvelden beter!
Ýhanetler diz boyu... Nedamet duygusu giz!
Kalleþ bir düzen… Düzenbazlar efendi!
Hani;
Öte tarafa götürülen yalnýzca, üç metre kefendi?
Ey! Yaþamýn sonsuzluðunu kavrayamayanlar!
Ýnsanýn soysuzluðuna secde mi din?
Uyanýn gayrý! Düþelim yola!
Ýnayetlerle bezemek umuduyla alemi...
Gerekirse asla vermeyiz mola;
Yeter ki
Bilgeliðiyle ýþýtsýn yolunuzu aþk!
Yalnýzlýðýn izini sileriz elbet...
.
.
YALNIZ
Emekledik diz sürdük...
Ve farkýnada olmaksýzýn yüz sürdük yalnýzlýða...
Güldük...
Aðladýk...
Bedeller verdik bir yudum mutluluða...
Hamdýk, piþtik,
Tam da olduk derken;
Yalnýzlýða gömüldük...
Yalnýz doðduk...
Yalnýz yaþadýk...
Ve...
Yalnýz öldük...
Antakya, 13 Ocak 2011
Ali ASAFOÐULLARI