ATAYA SAYGIMIZ

ATAMIZA SEVGÝMÝZ
Canlardan bir can, dayadý baþýný,
Omzumun üstüne.
Dedi baba:
“Ankara’ya gidiyorum,
Bir diyeceðin var mý?”
“Anýtkabir’i ziyaret et benim için
Selamýmý söyle Ata’ya
Ellerini kaldýrýp Hüda’ya
Dua et.

Kaþlarýný çatarak,
“Yoksa beni unuttunuz mu?
Diye sorarsa
Ne cevap vereceksin."
-Hayýr baba,
Rahat uyuyorsam,
O bir zamanlar uyumadýðý içindir.
Geziyorsam serbestçe,
Düþmaný kovduðun içindir.
Okuyorsam,
Yeni harfleri öðrettiði içindir.
Öðretmensem gösterdiði yolda,
Yürüdüðüm içindir.
Her bayram sabahýnda sevinçle,
Öðrencilerim el ele tutuþup þarkýlar söylüyor,
Gülüp eðleniyorsa,
Velhasýl özgürsem , mutluysam,
Ona borçluyuz.

Ey büyük Atam!
Deðil günler aylar,
Asýrlar geçse de,
Yükselttiðin bu bayrak,
Sonsuza kadar dalgalanacaktýr.
-Þunu bil ki Baba,
Sen rahat ol.

Gözlerini yum , göðe bak!
Yýldýzlar nasýl fýsýldaþýyor
Her birinin ýþýklarý var,
Ayrý arý temsilcileri var yeryüzünde.
yayýlmýþlar,
Anadolu’nun her yanýna.

Bazýlarý,
Bir nehir gibi akýyordu,
Daðlarý, ovalarý aþýyordu,
Vadilerde, tarlalarda bereket veriyordu.
Fabrika bacalarýnda, dumanlar tütüyordu.
Okullarda, üniversitelerde taze beyinler þelaleler gibi coþuyordu,
Sýnýr boylarýnda Mehmetçikler,
Kimi zaman fýrtýna, kimi zaman kasýrga olup
Düþmana göz daðý veriyordu.

Yarasalar, istila etseler de ülkeyi,
Bir gün göðe yükselip Atanýn mavi düþünceleri,
Açacaktýr kör gözleri!..
Yusuf Yýlmaz


























Sosyal Medyada Paylaşın: