BAL YENE
En neþeli ânýný, birden zehir eder o
“Akýllýyla taþ taþý, deli ile bal yeme.”
Kâr, zarar nedir bilmez, nefsi sýra gider o
Þu sözüme kulak ver, ele sýrrýný deme.
Birlik yoksa yuvada, ne yapsýn baba, ana
Tembellik sinmiþ ise, muhtaç olurlar nan’a
Her türlü belâ hazýr, kuralsýz yaþayana
Kural yoksa bir yerde, emekler gider güme.
Öyle rahat oldu ki, gitmesi ilden ile
Ne olursun ketmetme, gerçeði getir dile!
Ülkenin dört bir yaný, baðlandý duble ile
Bizim de yollarýmýz, döndüler birer TEM’e.
Allah’ýn sýfatýdýr; Ebedî’lik, Ezel’lik
Tebesümle, ferâset; insana has özellik
Ne siyah ne lâcivert, kendine has güzellik
Bütün renkler içinde, ayrý güzeldir füme.
Kendisini kurtarýr, kimler Allah’a yârsa
Rûhumu boydan boya, O’nun sevgisi sarsa
Yeryüzünde ne kadar, yaþayan insan varsa
Kendi fikrine göre, olmuþlar birer küme…
13/01/’19
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.