GELMEDİN

GELMEDÝN
Sen hiç gökyüzüne bakarken,
Güneþe aþýk oldun mu?
Sen sýradan bir yere oturup,
Gelen gidene bakýp,
Bir tebessüm, bir dost eli uzansa diye bekledin mi hiç?
Sen hiç iyi edemeyeceðin yarayý yüreðine gömdün mü?
Ateþ, buz; buz da ateþ olsaydý ne olurdu bu dünyaný hali,
Diye düþündün mü?

Bir yol yaptým yüreðimle gönlüm arasýna,
Köprüler kurdum, akan sevgiler üstüne;
Çok gelen geçen oldu.
Mutlu olduðum zamanlar oldu.
Hayal kýrýklýklarý yaþadým,
Sustum, çatýþtým.
Konuþtum, savaþtým.
Sevdim , aþýk oldum.
Sevdim, ihanete uðradým.
Terkedildim, aðladým.
Birde þunu anladým:
Çok vicdanlý olacaksýn
Ama çakkallara karþý kurt olmazsan
Çakallar seni yer, unutma!

Her þeyi kovdum içimden,
Sen geleceksin diye.
Gelmedin.
Bende yaktým bir çigara,
Yalnýzlýðýma.
Efkarým duman olsun diye.
Ateþ ateþti, buz da buz.
Ne acý kahvenin yerini tuttu çay,
Nede sen gelmedin diye kýyamet koptu.
Ben de gökyüzüne baktým bir daha,
Güneþ o kadar güzeldi ki...
Yusuf Yýlmaz






Sosyal Medyada Paylaşın: