PASLI ÇİVİ...

Paslý bir çivi adeta içimi delen
Mübarek zamanýn ayaðýna
Bastýðým her düþ öncesi.
Sýrasýný çoktan savmýþ mutluluk
Bir buse konduruyorum iris’ine gözlerinin
Týpký bez bebeklerin entarisindeki o kopuk düðmeler
Git gide büyüyen içimin efkârý.

Telaþlý bir satýr yumuyor gözlerini
Açýyor i mge musluðunun aðzýný:
Çok arsýzým bu aralar
Ýçimde saklý o neþriyat
Öfkesini öldürüyor eþrafýmýn ansýzýn
Oysaki mazimle gömülmüþtüm
Gittiðinden beri.

Hanemdeki yangýn büyüyen…
Ýsli göðsümün kopuk kopçasýnda
Anlý þanlý bir isyan:
Tanrým yeter ki çok görmesin
Sýralarýnda nöbet tuttuðum hayat denen mektebi:
Bir azap ki sorma gitsin;
Þehrin göbeðinde þimþir bir yalnýzlýk
Saçlarýmda uçuþan konfetiler
Geçen seneden armaðan.

Nazenin bir yürek büyüyen günbegün;
Þifresi kayýp bir mahzen
Titrek ellerimde yorgunluðun güftesi
Çat kapý gelmiþ hüzün;
Sormaz mýyým hiç;
Neyin nesi bunca ölgün sözün
Arka kapaðýnda büyüdüðüme dair?
Ýçimdeki deli dolu fýtratýn
Ayrýmcýlýða tabi bizim buralardaki
Kaygan yeryüzü
Anlýk bir feryatla
Koptuðum kadar ömrün de beratýný verdiðim
Sýrasýz yýldýz takýmlarý.
Bir nebze de olsa
Güneþin doðduðuna kani hazin gökyüzü…

Bir içimlik her bir þiirim;
El çýrpan iblise tüm kinim
Bir de elemin arka yüzü
Umutla yaþadýðýma biat
Bu þiirin yazmadýðým ön sözü.



Sosyal Medyada Paylaşın: