(SANA SESLENÝYORUM)
Artýk korktuðun kadar yakýn deðilim sana
Soluklanabilirsin…
Benden yana,
Sevdasal yaðmurlar,
Düþmeyecek saçlarýna…
Bir kez de
Ben gideyim istedim!
Ve…
Gittim hayatýndan…
Bir kýh denizinde boðulmaktan beterdi
Kalabalýk þehirlerin,
Ciðerlerime sunduðu,
Kirli nefesler…
Bereketli topraklar üzerinde
Nasýrlý ve çatlak elleriyle
Rençberlik eden
Taþralý dedemin daðlarý düþtü aklýma…
Ve o daðlarýn gözlerindeki içleniþi…
Yapmacýklýklarýn sahte evreninden
Kurtulsun istedim benliðim…
Özlemlerin yerini
Özentililerle dol-dur-ma-mýþ ruhlarla buluþsun…
Yeniden yoðrulsun…
Kussun istedim bedenim
Karþýlýksýz bir aþkýn nedametinden kurtulsun
Ve…
Bütün çirkinlikleri, kussun…
Ölümden bir an evvel, kan kussun…
Azý diþli,
Aðzý salyalý,
Kuduz bir köpek gibi kudursun!
Kudursun ki;
Tek kurþunla kalbinden vurulsun…
*****
Oysa…
Zordur sevdalý adamý
Yeni sevdalarla eylemek…
Aþk acýsýna karþý ölümü yeðlemek
Kaderiymiþ gibi olsa da þairin;
O ayak izlerinde sürünür aþkýn…
Çaresizliðinden dem vurur,
Yitik vuslatýnýn…
Beklemek…
Acýyarak beklemek!
Gelmeyeceðini bile bile beklemek!
Emeklemek sevdalýnýn peþinde
Baþýný yaslayacaðý bir anýn hayaliyle avunmak,
Yârin dizinde…
Ve seslenmek…
Duymayacaðýný bile bile seslenmek!
Kör ve saðýr sevgiliye…
*****
Yanýtsýz sorular býrakarak, ardýmda
Gittim hayatýndan…
Umuduna diktiðim çiçekler,
Bir gün, açacaklar mutlaka…
Ve sen göreceksin, biliyorum!
Öðreneceksin, nasýl bir deðer olduðunu aþkýn!
Kaç olursa olsun yaþýn!
Öðreneceksin…
Ha! Bir de þu;
Seninle ‘SEN’sizliðim var…
Seni tanýdýðýmdan beri yitirdiðim,
Bir türlü kendimi bulamadýðým,
‘BEN’sizliðim…
Allahtan ki
Durup durup sana seslenebilmek;
Bu hayattaki, tek densizliðim oldu benim…
*****
Hicran yüklü gecelerimin,
Zakkum tadý sancýsýný ruhumda duydum…
Hasretini hüzzam þarkýlarda damýtarak,
Gönderilmemiþ mektuplar yazdým sana,
Zaptý tutulmamýþ zamanlar evvelinden…
Dumaný olmayan alevler misali yanýyor yüreðim!
Ýniltisi olmayan bir yara gibi kanýyor…
Ruhumu titreten bir naðmeyle boðulmakta gözlerim…
Þimdi
Puslu bir camýn ardýndan seyrediyorum
Senli ve hüzünkâr hayallerimi…
Ve o cama
Adýný yazýyorum, kalbimdeki motifiyle…
Durup durup,
Derinleþen bir ayna olup;
Kendi içime dönüyorum yeniden
Sonra
Ruhumda seni bulup
Ben yine…
Ben yine ‘’SEN’’ oluyorum…
*****
Sana seslenemediðim günlerim de oldu, doðru…
Kendimi ve ilhamýmý kaybettiðim günler!
Bulduðumu sandýðým anda yitirdim, sen gibi, ayak izlerimi!
Hani bazen, yaksam diyorum bu yapayalnýz bedenimi!
Hani savursam küllerimi rüzgârlara!
Toz toz olup yüreðim,
Minik bir kuþ edasýyla,
Gelip öpse saçlarýndan
Bilmem ki; vazgeçer miydin
Bu amansýz kaçýþlarýndan...
*****
Oysa
Yaþamýn döngüsünde
Kendimi ara-mý-yordum ben !
Kendimi yaratýyordum,
Bulmaya çalýþarak seni…
Sense gidiyordun hep!
Yitikliðimin dehlizlerinde,
Bir baþýma koyup beni,
Gidiyordun…
Hâlbuki
Biliyordum ben!
Her gidiþ;
Yeni bir baþlangýçtý
…Y A R A D I L I Þ I M A…
Antakya, 29 Haziran 2010
Ali ASAFOÐULLARI