Yeni bir dunya kurmak icin sevmistim utopyamý yýkmak icin degil yangýnlar utopyamdaki masum hayalleri bile yaktý ve ellerimde kalan senin eski bir fotografýn baktýkca kan akýtýyor gozlerim ve yangýnlarýmý sondurmek yerine buyutuyor goz yaslarým her mýsra kendinde saklý sevmek icin sevilmek mi gerek sandýn hayatýn kurdugu kapanamý yakalandýn ben buldum hissettim dunyamý sen varsan dunya vardýr demistim ya utopyamda sen yokken vardý sen girince hayatýma umutlar yerini bekleyislere býraktý ve baska bir aksam her zaman ki yerimde ýssýz karanlýk bir sokagý goren hic aydýnlatýlmamýs ufacýk bir odanýn kucuk bir cam kenarýnda bir elimde kalem ki ne zaman dusurmusum onu ellerimden bir elimde seni yazdýgým kagýt ve kalbimde soguk bir sýzý ile var olan yalnýz ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
PoLiNoM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.