Günüyle hatırlanan sevgililer...

Hali vakti yerinde bir kelimenin
Gönlü hizasýndaydý aþk
Mavi sesli harflerle yazýlýr
Ve kaný feveran ettiren rengi taþardý
Fonunda
Mahlasý yoklukla iç içe bir gölgeyi paylaþýr
Damardan anlatýrdý derdini

Hivli bir gerçeðin içinden çýkarken mutluluðu
Kendinden ýslahlý korkularý vardý

Biz daha doðmamýþ bir sebeptik
Kendimizce ya vardýk
Veyahut hiç yoktuk alemde

Ýki dudaklý aðzýmýzdan
Günü konuþur
Yüreðimizi susardýk dar sokaklarda
Temkinli adýmlarla…

Suçlu deðildik gölgemize karþý

Micazýný bulana kadar yaþamanýn
Bir gereklilik olduðuna inanmýþken
Hep sevmekten yanaydýk

Sevgili mahpus bir kelimeydi içimizde
Söylesek kaçýp gidecek sanýrdýk

Ateþin yanmaktan yorulduðu dar vakitlerde
Közlerimizde dinlenirdik umudu
Aþk vazgeçilmez bir ihtardý göðsümüzün çeperinde

Þimdi günüyle hatýrlanan sevgilere
Bir kýrmýzý gül
Ve istiridye içinden çýkan bir inci
Takýyorlar
Ve bir dudaðýn harýný
Tek bir günde dindiririz sanýyorlar...
Sosyal Medyada Paylaşın: